Vorige week woensdag zag ik op het ABN AMRO-tennistoernooi voor het eerst Roger Federer in actie. Hij versloeg de Sloveen Grega Zemlja gemakkelijk in twee sets. De wedstrijd duurde nog geen uur. In het interview vlak na de wedstrijd was Federer voorkomend als altijd. Hij vond het geweldig om weer terug te zijn in Rotterdam, waar hij zich altijd meteen thuis voelt door de fans, de sfeer in het Ahoy-stadion, de bijzonder samenwerking met de sponsor, en natuurlijk de uitstekende organisatie van zijn goede vriend Richard Krajicek. Voor Federer is het echt één van de ‘speciale toernooien’ waar het altijd ‘aantrekkelijk’ is om te spelen.
Dit weekend kwam ik er (pas) achter dat het Federer 1 miljoen euro aan startgeld had bedongen. Het zou een gat in de begroting hebben geslagen, en ABN AMRO – nog steeds een staatsbank – en Ahoy zouden hun reserves hebben moeten aanspreken. Het zal Krajicek ook de nodige nachtrust hebben gekost. Maar voor minder zou Federer niet komen. Met terugwerkende kracht verloren Federers woorden hun warmte. Zo ‘speciaal’ zijn wij als fan, toernooidirecteur en vriend, of sponsor dus niet.
Je kunt zeggen, zoals het AD deed: Federer doet het niet voor het geld, want zo’n bedrag kan hij namelijk overal krijgen. Het feit dat hij voor ABM AMRO kiest, zegt dus iets over de band die hij met het toernooi heeft. Maar dat is een drogreden: Federer hoeft helemaal geen startgeld te vragen, en kan ‘gewoon’ komen tennissen. De winnaar krijgt 310.000 euro, dus het is niet alsof je het pro deo doet.
Je kunt ook zeggen: Federer is het waard. Hij is de allerbeste tennisser aller tijden. Als Federer speelt, is het uitverkocht en hangt er een buzz in het stadion. Dat merkte ik ook: ik voelde iets van een tinteling, Ahoy gloeide, mensen naast me op de tribune stootten elkaar aan: het is ‘m echt! Federer ‘maakt’ het toernooi, in de beeldvorming en in de beleving. Maar of het een miljoen waard is? Federer vloog er al uit in de derde ronde en heeft in totaal maar drie partijtjes van een uur gespeeld.
Federer zou dus eigenlijk een voorbeeld moeten nemen aan de Duitse hoogspringster Ariane Friedrich. Die gaf vorig jaar de helft van haar startgeld terug, met het verzoek om het aan jong talent te besteden, omdat ze vond dat haar sprongen van 1.84 en 1,85 onder de maat waren.
Maar Federer zou zijn geliefde toernooi echt een grote dienst kunnen bewijzen door überhaupt geen startgeld meer te vragen, zodat de commerciële druk op het toernooi afneemt. Want de commercie is het grote probleem van het ABN AMRO-toernooi. Je merkt dat het eigenlijk meer een relatiemarketingevent is dan een tennistoernooi – het VIP-dorp, de loges en business seats, overal bobo’s. De helft van de bezoekers schijnt er op uitnodiging van een zakenrelatie te zijn. Je ziet veel desinteresse: mensen met de duurste kaartjes lijken het laatst binnen te komen en het eerst weg te gaan.
Federer heeft inmiddels bijna 60 miljoen euro bij elkaar getennist en gesponsordeald. Een miljoen maakt voor hem niets uit, voor het ABN AMRO-toernooi is het een slok op een borrel. Het zou Federer zelf ook veel commerciële plichtplegingen schelen, waardoor het toernooi voor hem nog ‘aantrekkelijker’ wordt.
Lees meer berichten op Sargasso.